Ibrahimî modelde mülk, yani egemenlik Allah'indir ve kullanimi onun adina kamuya aittir. Iktidar ise topragin degil, halk(sürü/toplum)'in üzerinde kuruludur ve halkin sorumlugunu tasir. Greko-Latin modelde mülkün korunmasi birincil amaç iken, Ibrahimî modelde birincil amaç toplumun selametidir ve adaletin tahakkukudur. Greko-Latin modelde esas olan egemenlik ve egemenligin korunmasi iken, Ibrahimî modelde esas olan toplumsal sorumluluktur ve bu her ferdin selametini de kapsayan, maddi oldugu kadar manevi bir sorumluluktur. Greko-Latin modelde toplumu olusturan kurucu söz ya da ilke mitolojik iken, Ibrahimî modelde bu, Hakikatin seslenisi(vahiy)'dir. Mitoloji geleneksel bir yolla atalarin yurdunda ikamete ve egemenlige çagirirken, hakikatin seslenisi vahyin diliyle açiga çikan ama sinirlamayan (simdiye ve buraya aitlestirilemeyen ) bir seferberlik çagrisidir. Kisacasi Greko-Latin modelde egemenlik devlete aitken ve buradaki siyaset devlet merkezli iken, Kudüs-Mekke modelinde egemenlik topluma aittir, yani toplum merkezlidir.

Bu çalisma, elbette ki bir baslangiç degil. Sadece sürdürülmekte olan bir sürece ve yürüyüse dair çikarimlar. Söylemlerin bir eyleme dönüsmesi için seslerin çogalmasi ve çoksesli bir dilin olusmasina ihtiyacimiz var. Yollar kadar patikalara, kosular kadar yürüyüslere, diller kadar düsüncelere. Ama her seyden önce bir insan oldugumuzu, insan olmanin temel kosulunun ise vahsetten medenilige dogru bir gidisat içerisinde olmakligimiz oldugunu hiç unutmaksizin ve hiç umudumuzu kaybetmeden, sadece sözün gücüne inanarak, onu ise siddete dönüstürmeksizin, sabirla ve selametle...

Şiilerin Gözüyle Sünniler

Resmi Dini Söylemin Elestirisi

MÜRTED

Yetkin Düşünce Sayı 25 - SİYONİZM

Yeniden İbn Sina